2دکتری مدیریت راهبردی فضای سایبر گرایش امنیت سایبری دانشگاه عالی دفاع ملی
چکیده
همکاری بین‌المللی در فضای سایبر ناظر به مشارکت در فرایندهای تعریف شده در سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای فعال در زمینه فضای سایبر و نیز حضور در اسناد و معاهدات دوجانبه، چندجانبه و بین‌المللی مرتبط با این فضا است. شرایط خاص ج.ا.ا. الزاماتی را برای موضوع همکاری بین‌المللی کشور در فضای سایبر به وجود آورده است. که لازم است راهبردها و الزامات بطور دقیق تعیین گردند تا با مشارکت و حضور در مجامع بطور حداکثری منافع ملی محقق شود و از مضرات احتمالی مشارکت در اسناد و پیمان‌نامه‌های بین‌المللی جلوگیری بعمل آید. پژوهش «توسعه‌ای-کاربردی» حاضر شاخص‌ها و الزامات همکاری بین‌المللی ج.ا.ا. در فضای سایبر را مورد مداقه قرار داده است. بر همین اساس در پژوهش حاضر، مبانی نظری مورد واکاوی قرار گرفت و به روش نظریه‌پردازی داده بنیاد، عوامل اثرگذار احصاء گردید. سپس از طریق پرسشنامه تحلیلی و برگزاری مصاحبه کانونی فرضیه‌ها مورد ارزیابی واقع و تصحیح گردید. پرسشنامه‌ای براساس طیف لیکرت تنظیم گردید و پس از انجام روایی سنجی آن، با آلفای کرونباخ 812/0 از پایایی مطلوبی برخوردار بود. سپس با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزار اسمارت پی‌ال‌اس، داده‌های حاصل از پرسشنامه و با روش حداقل مربعات جزئی، تجزیه‌وتحلیل و برازش کلی مدل معادل 0.579 بوده و چون از 0.36 بیشتر است، برازش مدل را قوی ارزیابی می‌کنیم.
تقی‌زاد، مهرداد (۱۳۹۵). سازمان‌های بین‌المللی و قاعده‌مندسازی فضای سایبری. تهران: خرسندی.
خوشنویس، یاسر (۱۳۹۸الف). حکمرانی چند ذی‌ربطی فضای مجازی، پژوهشگاه مرکز ملی فضای مجازی.
خوشنویس، یاسر (۱۳۹۸ب). حکمرانی فضای سایبری در کشور هند. تهران: پژوهشگاه مرکز ملی فضای سایبری- گروه مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
رامک، مهراب (۱۳۹۸). الگوی راهبردی همکاری‌های بین‌المللی برای ارتقاء امنیت فضای مجازی بر اساس منافع ملی جمهوری اسلامی ایران و با رویکرد مبارزه با جرائم سایبری. پایان‌نامه دکتری، تهران: دانشگاه عالی دفاع ملی.
رامک، مهراب، و محمدی، علی (۱۳۹۹). «ارائه مدل مفهومی همکاری‌های بین‌المللی با رویکرد تقویت دفاع سایبری کشور (بر اساس نظریه‌پردازی دادهبنیاد)»،فصلنامه علمی امنیت ملی، 10(37)، 7-42.
زنگی‌آبادی، یونس (۱۳۹۶). چالش‌های پیش روی ایالات‌متحده در مواجهه با حکمرانی و امنیت سایبری جهانی. تهران: شرکت انتشارات کیهان.
سلطانی، نصرالله (۱۳۹۹). نگاهی به رقابت‌های سایبری در جهان و بنبست در گروه کارشناسان دولتی، قابل دسترسی در: https://tfpsq.net/.
شعبانی، یحیی (۱۳۹۸). حکمرانی فضای سایبری در کشور آلمان. پژوهشگاه مرکز ملی فضای سایبری- گروه مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
قنبری باغستان، عباس (۱۳۹۸). حکمرانی فضای سایبری در کشور مالزی. تهران: پژوهشگاه مرکز ملی فضای سایبری- گروه مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
کریمی قهرودی، محمدرضا، و زارعی، وحید (۱۳۹۹). حاکمیت فضای سایبری. تهران: موسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی و پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه‌ی اسلامی.
کشاورز، حسن، و همکاران. (۱۴۰۱). الگوی مشارکت جمهوری اسلامی ایران در نظام حاکمیتی بین‌المللی فضای سایبر. پایان‌نامه دکتری. تهران: دانشگاه عالی دفاع ملی.
گوترش، آنتونیو (۲۰۲۱). «متن سخنرانی آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، در مجمع عمومی سازمان ملل متحد.»
محمدی، حافظ (۱۳۹۹). «چالش‌های حکمرانی فضای مجازی و ارائه راهکارها برای جمهوری اسلامی ایران». دومین همایش ملی حکمرانی اسلامی، 20 آبان.
ب- انگلیسی
General Assembly (2021). “Group of Governmental Experts on Advancing Responsible State Behaviour”, In Cyberspace in the Context of International Security. United Nations.
Henriksen, . (2019). “The end of the road for the UN GGE process: The future regulation of cyberspace”, Journal of Cybersecurity, 5 (1), PP. 1-9.
(2023, February 19). Bylaws Archives.
(2018). Global Cybersecurity Index (v3). ITU.
Ministry of Foreign Affairs, the People’s Republic of China. International Strategy of Cooperation on Cyberspace (2017).
Mueller, M. L. (2019). “Against Sovereignty in Cyberspace”, International Studies Review, 22 (4), PP. 779-801.
Peace and Freedom. (2023, February 19). Open-ended Working Group on security of and in the use of information and communications technologies (2021-2025).
Taylor, E., Hoffmann, S. (2019). EU–US Relations on Internet Governance. Chatham House, The Royal Institute of International Affairs.
