عملگرایی راهبردی در روابط جمهوری اسلامی ایران و روسیه

الف. منابع فارسی

1. بیلینگتون، جیمز (1385)، روسیه در جستجوی هویت خویش، ترجمه مهدی سنایی، تهران، ایراس.

2. زادوخین، آ.گ (1384)، سیاست خارجی روسیه: خودآگاهی و منافع ملی، ترجمه مهدی سنایی، تهران، مؤسسه ابرار معاصر.

3. سجادپور، محمدکاظم (1374)، گسستگی هویت در جمهوری‌های بازمانده از شوروی، فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 9.

4. فریدمن، رابرت (تابستان 1381)، روابط روسیه و ایران در دهه 1990، ترجمه داوود رضایی، فصلنامه سیاست خارجی، سال 16، شماره 2.

5. کرمی، جهانگیر (1384)، تحولات سیاست خارجی روسیه، تهران، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه.

6. کولایی، الهه (1384)، ایران و روسیه در دوران ریاست جمهوری خاتمی، فصلنامه سیاست خارجی، سال نوزدهم.

ب. منابع انگلیسی

1. Baidatz, Y (July 2001), “Bashar’s First Year: From Ophthalmology to a National Vision”, The Washington Institute for Near East Policy, Policy Focus, No 41.
2. Baklitsky, Andrey (April 2013), Why Western Competitors’ Change?, PIR Center, Vol.3, No.4.
3. Bayman, Daniel and Other’s (2001), Security Policy after Revolution, Santa Monica, Rand.
4. George, Alexander (1979), “Case Studies and Theory Development: The Method of Structured Focused Comparison”, in: P.O. Lauren (ed.), Diplomacy: New Approaches in History. Theory and Policy. New York, The Free Press.
5. Hansen, B (2000), Unipolarity and the Middle East, Richmond, Curzon.
6. Ivanov, Igor (2002), The New Russian Diplomacy, Washington D.C, Brooking.
7. Legrold, Robert (Oct-Dec 2006), “US- Russian Relation”, Russia in Global Affairs, Vol 4, No 4.
8. Layne, C (2006), “The Unipolar Illusion Revisited: The Coming End of the United States” Unipolar Moment”, International Security, Vol31, No 2.
9. Rees, W. and Aldrich, R.J (2005), “Contending Cultures of Counterterrorism: Transatlantic Divergence or Convergence?, International Affairs, Vol81, No 5.